Чым больш будзе штучнага інтэлекту — тым прэстыжней будзе наймаць людзей

Ён добра ўмее ствараць матэрыялы з рознымі параметрамі, маляваць тэкстуры — гэта тое, што "нацягваецца" на той жа будынак. І гэты яго навык можна выкарыстоўваць не толькі ў гульнях, але і ў любым прадукце, для якога трэба стварыць візуалізацыю.

У цэлым жа Midjourney ўмее ствараць камбінацыі малюнкаў паводле зададзеных параметраў, часам дае магчымасць выбіраць аўтарскі стыль. Але мы ўжо зразумелі, што ён ніколі не дасягне мэтаў, якія мы перад ім паставілі.

Мастак ведае, як намаляваць правільна. А Midjourney ўмее толькі міксаваць карцінкі, і не заўсёды гэтыя міксы выглядаюць добра, не заўсёды трапляюць у задуманы намі стыль. Для гульняў, якія імкнуцца да ўласнага візуальнага стылю, тэхналогіі ШІ не падыходзяць. Ён зробіць не тое, што я хачу, а толькі нешта падобнае на тое, што я хачу.

Мы тэставалі і некаторыя іншыя праграмы, здольныя ствараць трохмерныя мадэлі, гатовыя да экспарту ў гульнявае асяроддзе. Але якасць гэтых мадэляў — не найлепшая. Іх рэдка можна анімаваць — яны проста не задумваюцца такімі. Зрэшты, думаю, гэта пытанне часу.

— Добра, дапусцім, мастак зрабіў візуал гульні. А што з музыкай? Можна зэканоміць і прыцягнуць штучны інтэлект?

— Нейрасеткі, якія генеруюць музыку, — добры прыклад дрэннай працы ШІ. Імі ніхто не карыстаецца. Музыку, напісаную робатам, лёгка вызначыць. Ды яна дрэнная.

Ды гэта ўвогуле тычыцца не толькі музыкі. Тэкстуры, якія зрабіў робат, падобныя на аўтагенерацыю. Тэкст, які напісаў робат, таксама лёгка вылічыць. І аўтаматычны "тэкст ту спіч" [сінтэзатары маўлення, агучка тэксту робатам] таксама не атрымаецца выкарыстаць. Навучыць робата добра агучваць тэкст так складана, што лягчэй наняць акцёра. Усё ж ШІ пакуль не такі добры ў перадачы эмоцый.

Так, ужо ёсць мадэлі, якія нядрэнна ўмеюць імітаваць галасы пэўных вядомых персаналій, палітыкаў. Але канчатковы карыстальнік заўсёды заўважыць, калі мы скарысталіся для генерацыі прамовы робатам. І вырашыць, што мы абралі танны варыянт.

Людзі любяць, калі прадукт створаны чалавекам — з яго думкамі і эмоцыямі, — а не бяздушнай машынай, якая супастаўляе некалькі параметраў і выводзіць найлепшы вынік.

— Але ў сваёй працы тэхналогіі ШІ вы выкарыстоўваеце. Для чаго?

— Самы тыповы фармат выкарыстання ШІ — пошук інфармацыі. Чат GPT можна папрасіць падказаць рашэнне нейкай тыповай сітуацыі. Напрыклад, мы прасілі яго дапамагчы скласці партрэт аўдыторыі, якая зацікавіцца нашым прадуктам. І спыталі, якія людзі звычайна гуляюць у нейкую гульню. Чат GPT адказаў, якія псіхалагічныя характарыстыкі ёсць у гульца, што купляе прадукт нашага канкурэнта.

Мы задалі яму такое ж пытанне пра многія гульні і ў выніку змаглі скласці прыкладны партрэт чалавека, на якога нам варта арыентавацца.

Але нядаўнія практыкі паказалі, што ШІ можа не толькі кампіляваць інфармацыю, але і прыдумляць яе. Так што стандартны пратакол працы з ШІ — тут жа пераправяраць вынікі выдачы. Напрыклад, для нашага прадакшну трэба разбірацца ў тым, што адбываецца ў сферы касмічных тэхналогій, і мы не можам давяраць ў гэтым ШІ. Даводзіцца заўсёды пераправяраць за ім і шукаць навуковыя публікацыі па тэме.

— Апошняя навіна з Індыі: у стартапе звольнілі 90% персаналу і замянілі распрацоўшчыкаў нейрасеткай. Айцішнікаў таксама можна замяніць ШІ?

— На этапе вытворчасці ШІ добры ў напісанні кароткага кода. Але даверыць яму напісанне ўсёй гульні немагчыма.

Так, калі мы гаворым пра простую гульню, напісанне кода для якой у дэвелапера займае 20 хвілін, то з такім і штучны інтэлект справіцца. Калі мы гаворым пра гульню, стварэнне якой займае 2-3 тысячы чалавекагадзін аднаго толькі дэвелапера — тут ШІ не дапаможа.

Але гэта пытанне часу. Дапускаю, што ўжо з выхадам ChatGPT 5 ён зможа пісаць вялікія кавалкі кода. Упэўнены, што найбліжэйшым часам будзе расці паток у айцішку людзей, якія займаюцца штучным інтэлектам.

Галоўная пагроза ШІ — плагіят

— Цяпер усё часцей, у тым ліку з еўрапейскіх трыбун, заклікаюць пачаць рэгуляваць ШІ. Але калі ён пакуль так мала ўмее — што рэгуляваць?

— Пакуль мы гаворым не пра штучны інтэлект (ШІ), а пра нейрасеткі. І калі кажуць пра неабходнасць рэгулявання ШІ, таксама кажуць пра нейрасеткі.

Штучны інтэлект — гэта імітацыя чалавека ў камп'ютары, гэта форма жыцця. Нейрасеткі — гэта проста алгарытм. Вельмі складаны, вельмі заблытаны алгарытм — і ўсё ж не такі складаны, як чалавек.

Пакуль галоўная пагроза з боку нейрасетак — крадзеж аўтарскага стылю. Паўгода таму ў LinkedIn разгортвалася драма. Адна "арт-станцыя" — вялікі партал для лічбавых мастакоў — ладзіла конкурс, і першае месца дасталася профілю, запоўненаму малюнкамі, якія згенеравала нейрасетка.

Па-першае, гэта відавочна несумленнае спаборніцтва паміж робатамі і людзьмі, такіх Алімпійскіх гульняў не існуе (хоць я б на іх паглядзеў). Па-другое, калі ШІ маляваў свае выявы, ён карыстаўся фірменным стылем вядомага ў лічбавай асяроддзі мастака. Але якая ж гэта творчасць, калі нейрасетка проста намалявала сваю ідэю мазкамі іншага чалавека? Проста выкарыстала чужую тэхніку і выдала за сваю.