— Калі мы адкрыем дакументы, якія абмяркоўваем, вы пабачыце блок — “Правы чалавека”. І ў ім асноўныя выдаткі, прадугледжаныя на падтрымку сямей палітвязняў і рэабілітацыю тых, хто выходзіць з-за кратаў.
Каго вы прадстаўляеце?
Балкунец кажа, што крытычна важна, каб людзі, якія прадстаўляюць беларусаў на такіх сустрэчах, абіраліся празрыста. І заяўляе, што ён не лічыць ні Аб’яднаны пераходны кабінет, ні Каардынацыйную раду легітымнымі прадстаўнікамі беларусаў. Ён пералічвае тых, каму на гэтым абмеркаванні месца не знайшлося: і Зянона Пазняка, і Паўла Усава, і Вераніку Цапкала.
Але атрымлівае ад гледачоў Еўрарадыё справядлівае пытанне: але калі Кабінет і Рада нікога не прадстаўляюць, дык каго прадстаўляе сам Зміцер? Ці ўсе пералічаныя ім палітыкі?
— Я прадстаўляю сябе як грамадзяніна Беларусі — і мне неабыякава, што адбываецца.
Галоўная прэтэнзія Балкунца — такая праца павінна рабіцца публічна. Зацікаўленыя людзі не павінныя знаёміцца з вынікамі праз выпадковы зліў у тэлеграме.
— Што перашкаджае правесці адкрытую дыскусію па стратэгіі? Пытанне ж не пра грошы. Пытанне пра мэты і планы. Калі Украіна просіць грошы на зброю, у яе ёсць канкрэтныя мэты і канкрэтныя планы.
А мы кажам проста: патрацілі 100 мільёнаў, дайце яшчэ 250. Гэтая пласцінка будзе доўга граць, калі няма стратэгіі.
Яшчэ раз для замацавання
Пасля стрыму на Еўрарадыё Бекіш зноў выйшаў да фэйсбук-супольнасці. Паабяцаў, што гэтым разам ужо дакладна з апошнім каментаром пра “дарожныя мапы” і грошы. Прыводзім вытрымку з яго:
— Першае і галоўнае: я не чуў ніводнага пытання па змесце. Усе, абсалютна ўсе пытанні да інклюзіўнасці працэсу, кшталту, "чаму нас не запрасілі". Пры гэтым большая частка упэўненая, што тыя, хто ўдзельнічаў у кансультацыях, — тыя і атрымаюць падтрымку. Ну і асабіста Францішак Вячорка, як без гэтага. Змест нікога не цікавіць, і гэта сімптом, — піша Бекіш.
Аднак Бекіш згодны з тым, што з усяго розгаласу вакол “мільёнаў Еўрасаюза” можна вынесці і канструктыў:
— З часткай іх крытыкі трэба пагадзіцца: гэта мусіць быць адкрыты працэс, ён патрэбны перш за ўсё для абмеркавання патрэбаў агульнай стратэгіі, якую спачатку трэба выпрацаваць. Ну, як кажуць, — карты ў рукі. Пакуль аб гэтым усе толькі яскрава кажуць.
Выкарыстоўваецца іншая тактыка: мы не будзем браць адказнасць за працэс і ўдзельнічаць у ім, не будзем патрабаваць удзелу, пакуль нешта не адбудзецца, а потым выйдзем з засады і пальем усіх "махляроў і самапрызначэнцаў" лайном. І такім чынам атрымаем падтрымку сваіх фан-клубаў. На жаль, гэта не той узровень адказнасці палітыкаў, на які хацелася б разлічваць.
Калі вам усё яшчэ незразумела, што гэта за грошы і хто іх атрымае, ёсць толькі адно выйсце. Глядзіце поўную версію размовы Паўла Свярдлова з Яраславам Бекішам і Змітром Балкунцом на ютуб-канале Еўрарадыё.
